„To będzie wino, a nas będzie nimma”. Tę i inne typowe wiedeńskie pieśni Heurigen można usłyszeć siedząc razem w przytulnej atmosferze w Heurigen. Ale od kiedy wino uprawia się w Wiedniu? A co to znaczy Heurigen? Wiedeń i wino – od czasów rzymskich istnieje ścisły związek. Historia wiedeńskiego wina i Heurigera zaczyna się od Celtów . Uprawiali oni wino w Europie Środkowej i przywieźli je do Wiednia. Rzymianie uszlachetnili ją, choć była raczej gorszej jakości. Było uprawiane przez rzymskich winiarzy i podawane żołnierzom. Każdy miał prawo do swojej dziennej porcji wina. Cesarz Probus promował uprawę winorośli, kazał sprowadzać rzymskie odmiany winorośli i sadzić winnice. Po Rzymianach w V w. Po opuszczeniu obozu wojskowego Vindobona, inne ludy, takie jak Hunowie, Goci i Awarowie, przybyły do Wiednia w trakcie wędrówki ludów. Około 900 roku w Wiedniu zaczęto podawać wino i narodził się Heuriger. Wiedeń zyskiwał na znaczeniu, krzyżowcy zatrzymywali się tu na odpoczynek i powstawały liczne winiarnie. Podanie wina oznaczało krzew składający się z wiązki związanych ze sobą gałęzi sosnowych lub jodłowych. Wino było uprawiane głównie przez klasztory , a wino dostarczano do centrum miasta, gdzie znajdowało się wiele podziemnych, wielopiętrowych piwnic winnych. Co dziwne, właściciele domów nie zawsze byli właścicielami piwnic znajdujących się poniżej. Podawanie wina prowadziło do podziemnego biznesu, któremu towarzyszyła prostytucja , i popadło całkiem w niełaskę. Weinmeisterei zostało zniesione, ale „najstarszy handel” nie. Dziś w mieście nie ma już oryginalnych winiarni. Wiedeńska produkcja wina osiągnęła ogromne rozmiary. Około 1400 roku eksportowano około 100 tysięcy hektolitrów rocznie, ale dużą część spożywali też sami mieszkańcy. W tamtych czasach do posiłku obliczano 3 litry wina. Kiedy w połowie XV wieku rozpoczęły się żniwa produkował tak złe wino, że wiedeńczycy chcieli wylać kwaśne świ ństwo na ulicę. Ale cesarz Fryderyk III kazał ją wykorzystać jako spoiwo do zaprawy przy budowie katedry św. Szczepana . Zamiast wylewać je na ulicę, wlewano je do fundamentów północnej wieży, która stoi do dziś. Pod koniec XV wieku odnotowano, że wiele osób zmarło z powodu upicia się winem . Równolegle do tawern winnych w mieście, tawerny winne powstały poza Wiedniem, na przedmieściach poza murami miasta, znanych jako Lucken. Z powodu dwóch oblężeń tureckich w 1529 i 1683 roku uprawa winorośli doznała niepowodzenia, ale później odżyła i z czasem generowała liczne podatki. Wiedeńskie podatki od wina były uważane za najwyższe w tamtych czasach. Wiedeńczycy woleli strumieniować poza miastem, ponieważ ceny i podatki (podatek konsumpcyjny) na wino były tam niższe. Linienwall (dzisiejszy Gürtel, ważna arteria komunikacyjna obok Ringu) tworzył wówczas granicę. Pobierany podatek od napojów nazywany był Ungeld. Od XVIII w. Wiele winnic zniknęło w miarę rozkwitu gospodarki i stałego wzrostu liczby ludności. Równolegle wzrosło również spożycie wina. Dekret okólny Józefiny z 1784 r. wydany przez cesarza Józefa II stanowi podstawę sprzedaży wina w Heurigens, która obowiązuje do dziś. Każdy mógł sprzedawać lub podawać żywność, wino i owoce, które sam wyprodukował, o każdej porze roku, kiedykolwiek i za dowolną cenę . W Wiedniu istniały XIX w. około 1.300 karczm i winiarni. Wiele karczm i piw nic z winem miało złą reputację, w przeciwieństwie do piwnic z winem w klasztorach. Jakość serwowanych tam win była w sam raz. Heurigen i piwnice z winem podlegały ścisłym przepisom magistratu. W godzinach 9.00 – 21.00 (w lecie do 10.00) wolno było podawać tylko wino jednego koloru (czerwone lub białe); podawano chleb, ser i rzodkiewki; zabronione były separy, zabawy i nocleg. Ustalono również maksymalną cenę wina. Słowo „Heuriger” odnosi się zarówno do restauracji, jak i wina z bieżącego rocznika, które tradycyjnie można było tak nazywać do 11 listopada (Martini). Te rustykalne puby (Heurigen) można rozpoznać po podświetlonym napisie „Föhrenbuschen” i słowie „Ausg’steckt”. Tutaj poznasz wiedeńską przytulność z dobrym winem, tradycyjnym jedzeniem i typową muzyką. Grinzing to miasteczko winiarskie z długą tradycją , oferujące szeroki wybór winiarni. Nawiasem mówiąc, Wiedeń jest jedynym miastem na świecie , które uprawia znaczną ilość wina w swoich granicach. W Wiedniu znajduje się 700 hektarów winnic, na których uprawia się głównie białe wino (80%). Najmniejsza winnica w Wiedniu znajduje się w centrum miasta na Schwarzenbergplatz przed Instytutem Cervantesa w Palais Wiener Welten. Popularne są odmiany wina
„Grüner Veltliner” lub „Wiener Gemischter Satz”.
Wskazówka dotycząca podróży w czasie: Dzięki komunikacji miejskiej (Wiener Linien) można szybko dotrzeć do Kahlenberg. Wystarczy dojechać U4 do pętli Heiligenstadt, a następnie przesiąść się na 38A i dojechać do pętli Kahlenberg. Po drodze w dół wysiada się w Grinzing obok kościoła i tu jeden Heuriger podąża za następnym. A może karczma z ekologicznym winem? Zum Berger to dobry wybór! Ekologiczna uprawa winorośli i winiarnia „Zum Berger” | Wino wiedeńskie Więcej informacji. Kahlenberg – Wikipedia, www.wienerwein.at/grinzing
Źródło obrazu:
https://commons.wikimedia.org/wiki/File:Wien_Heurigen-Lokal_2014_1.jpg?uselang=de
