Szkodnik w Wiedniu

Pest in wien

Terminem „dżuma” pierwotnie określano każdą chorobę, która miała charakter epidemiczny i śmiertelny. Dlatego bardzo trudno jest we wczesnych latach odróżnić ospę, tyfus plamisty od dżumy płucnej, skórnej czy dżumy. Cesarz rzymski Marek Aureliusz zmarł podobno na dżumę w Wiedniu.

Najbardziej niszczycielską epidemią dżumy jest ta z lat 1348-1350. Zginęło około 25 milionów ludzi, czyli około jednej czwartej ówczesnej populacji Europy. Szacuje się, że Wiedeń stracił również dwie trzecie mieszkańców. Porządek upadł, a ci, którzy przeżyli, stali się „banitami”. Zwłoki wystawiano w nocy na ulice, by nie zamykać się z nimi w domu.

Lata poprzedzające epidemię upłynęły pod znakiem dotkliwych klęsk . Gwałtownie rozprzestrzeniły się olbrzymie ćmy i pająki, robaki, chrząszcze i myszy, roje wędrownej szarańczy pożerały pola. Trzęsienia ziemi wstrząsały krajem, a klęski nieurodzaju i głód osłabiały ludność. Niebiańskie zjawiska, takie jak kometa o przerażającej czerni, zrobiły swoje, aby uwiarygodnić gniew Boga jako czynnik wywołujący tę chorobę.

Epidemia rozprzestrzeniała się bardzo szybko , a przyczyniły się do tego zapewne, oprócz dużych ruchów pielgrzymkowych, katastrofalne warunki sanitarne panujące w tamtych czasach. Z Wiednia „privet” znany jest dopiero w 1345 roku. Często mieszkańcy dwóch domów mieli wspólny wychodek. Za eksmisję odpowiadali właściciele domu. W najlepszym wypadku fekalia były odprowadzane do potoków służących za szambo w Tiefen Graben i Rotenturmstraße, które ostatecznie opróżniały się do kolejnej odnogi Dunaju.

Smród musiał być nie do zniesienia. W archiwum zachowało się wiele skarg na niedopuszczalne uciążliwości zapachowe. Podejrzewano, że to „zanieczyszczone” powietrze jest również przyczyną epidemii i zarządzono fumigacje, a chorych umieszczano jak najwyżej od śmierdzącej ziemi.

W czasie wielkiej zarazy w 1349 roku przed domami znajdowały się odchody i śmieci, w których koczowały liczne świnie. Przez całe średniowiecze w mieście istniały jeszcze zagrody i stajnie. Hodowano zwierzęta gospodarskie, a zwierzęta wędrowały po ulicach. Alejki były czyszczone tylko podczas specjalnych uroczystości, np. wjazdu księcia. Pierwsza faktura za brukowanie ulic pochodzi z 1358 roku. Często studnie były zanieczyszczone przez wody przesiąkowe. Ci, którzy wychodzili z domu, zakładali drewniane overshoty, tzw. „Trippen”.

Dżuma nękała miasto Wiedeń raz po raz w odstępach kilkuletnich. Kolejne epidemie nastąpiły w latach 1360, 1381, 1399, 1404, 1410, 1428 itd. Wobec takiej częstotliwości i wysokiej śmiertelności niemowląt zrozumiałe jest, że średnia długość życia wynosiła zaledwie 24 lata….oraz do następnej epidemii…

Wskazówka dotycząca podróży w czasie: Odwiedź Time Travel i doświadcz ostatniej wielkiej epidemii dżumy w 1679 roku.

 

 

 

 

Share this post

Więcej składek

Information on data protection
We use technologies such as cookies, LocalStorage, etc. to customize your browsing experience, to personalize content and ads, to provide social media features, and to analyze traffic to our website. We also share information about how our site is used with our social media, advertising and analytics partners. Our partners may combine this information with other data that you have provided to them or that you have collected as part of using the Services (incl. US providers). You can find more information about the use of your data in our data protection declaration.

data protection
This website uses cookies so that we can offer you the best possible user experience. You can find more information about the use of your data in our data protection declaration.

Strictly Necessary Cookies
Strictly Necessary Cookie should be enabled at all times so that we can save your preferences for cookie settings.

Marketing & Statistics
This website uses Google Analytics to collect anonymous information such as the number of visitors to the site and the most popular pages. Leave this cookie enabled helps us to improve our website.

Google Tag Manager
This is a tag management system. Using the Google Tag Manager, tags can be integrated centrally via a user interface. Tags are small pieces of code that represent activitiescan track. Script codes from other tools are integrated via the Google Tag Manager. The Tag Manager makes it possible to control when a specific tag is triggered.