VR Music Ride

Przeżyj przejażdżkę w wirtualnej rzeczywistości na temat „Wiedeń, miasto muzyki” w Time Travel. Zanurz się w historii muzyki wiedeńskiej za pomocą okularów VR. Zgodnie z najnowszymi trendami rynkowymi w zakresie wirtualnej rzeczywistości, czeka na Ciebie przestrzenne doświadczenie 360°. Wybierzcie się z nami na wycieczkę od muzyki klasycznej z towarzyszeniem par walca, poprzez typowe piosenki Heurigen, aż po współczesną muzykę rozrywkową. Poznaj na żywo wielkich muzycznych geniuszy Mozarta, Beethovena i „Rock me Amadeus” – Falco.

do następnego podświetlenia

Walc wiedeński

Niegdyś uznawany za niegodziwy, od września 2017 roku walc wiedeński został wpisany na listę niematerialnego dziedzictwa kulturowego UNESCO. Walc wiedeński ma długą tradycję i jest ważnym elementem około 450 balów wiedeńskich . To sprawia, że noc z długą piłką jest naprawdę kompletna.

Tradycyjnie WienerOperaball otwiera walc z lewej ręki. Obracanie się w czasie trzy-cztery, w lewo lub w prawo, jest czymś typowo „wiedeńskim” i nigdzie nie jest tak celebrowane jak w Wiedniu. Zwyczajem jest również rozpoczynanie walca na weselach i uroczystych okazjach.

Kup teraz bilety

Jak się tańczy walca wiedeńskiego?

Walc wiedeński pochodzi od słowa walzen , które oznacza obracać się i szlifować. Został zbudowany w ostatniej ćwierci XVIII wieku. w regionie bawarsko-austriackim. Jest to taniec w czasie trzy-cztery dla pojedynczych par i jako wstępna forma może być nazwany „ländlerische Tanzen”. Tancerz i tancerka odbijają się i obracają nieustannie.

Jest to taniec towarzyski i towarzyski w czasie 3/4, tańczony w tempie 58-60 uderzeń na minutę. Dla porównania jest jeszcze Slow Waltz (Walc angielski). Walc wiedeński (dawniej nazywany walcem francuskim) został po raz pierwszy wspomniany w latach siedemdziesiątych XVII wieku w starych wiedeńskich komediach ludowych i był już znany przed rewolucją francuską. Zastąpił on arystokratycznego menueta jako ostateczny taniec towarzyski.

Na początku walc był mocno krytykowany, ponieważ był niemoralny, tańczony zbyt szybko i zbyt ciasno. Zwłaszcza Lewy Walc był początkowo obrzucany wyzwiskami w tzw. lepszych kręgach z powodu lubieżności , zwłaszcza z powodu intymnego dotykania się par.

Miało to również związek z tym, że panie podczas tańca nagle pokazały kostki. Panie były też ciasno zasznurowane i niektóre od razu mdlały z powodu szybkich girland.

Kongres wiedeński i epoka biedermeieru

W 1814/15 roku na Kongresie Wiedeńskim walc stał się wydarzeniem towarzyskim i był często tańczony. Po wojnach napoleońskich przywrócono Europie jej dawne struktury, a negocjacje w tej sprawie odbywały się w Wiedniu. Oczywiście były nie tylko negocjacje, ale przede wszystkim dużo walca . Nie na darmo powstało słynne powiedzenie „Kongres tańczy, ale się nie rusza” .

W epoce biedermeieru Wiedeń zdecydowanie stał się metropolią walca w Europie. Walc wiedeński zyskał akceptację i popularność.

Ojciec Johanna Straussa założył dynastię Stra ussów i komponował głównie walce. Jest jednak bardziej znany ze swojej muzyki marszowej, jak np. słynny Marsz Radetzky’ego, będący hołdem dla generała Radetzky’ego. Joseph Lanner, wraz z Johannem Straussem Vaterem , uważany jest za twórcę walca wiedeńskiego.

Później synowie Straussów – Johann, Josef i Eduard doprowadzili walca do najwyższej doskonałości . Trasy koncertowe zaprowadziły go aż do Ameryki. Johann Strauss Sohn (1825-1899) przeszedł do historii jako „król walca”. Jego trasy koncertowe zaprowadziły go aż do Rosji, a nawet do Ameryki.

Jego najsłynniejszym dziełem jest Walc Dunajski, który po raz pierwszy został wykonany w Dianabadzie w lutym 1867 roku. Dziewięciominutowej oryginalnej wersji Walca Dunajskiego nie powinno zabraknąć na żadnym sylwestrze. Jest to tradycyjny sposób, aby zatańczyć w Nowy Rok w Wiedniu. Walc Dunajski znajduje się również w programie podczas Koncertu Noworocznego i jest uważany za nieoficjalny hymn Austrii.

Kultura balu wiedeńskiego

Pod koniec XIX wieku walc zawsze zajmował centralne miejsce w wiedeńskiej operetce. Technika walca początkowo wywodzi się z techniki baletowej i rozwinęła się od bardzo szybkiego ruchu wirowego do dzisiejszej, raczej pływającej formy tanecznej.

Klasyczny walc wiedeński jest do dziś tańczony z obrotem w lewo i jest uważany za najbardziej „wiedeński” ze wszystkich tańców. Walc wiedeński jest tańczony jako jeden z pięciu tańców standardowych na turniejach standardowych na całym świecie. Zajmuje też szczególne miejsce na balach i redutach. Walc z pewnością można określić jako sport taneczny, gdyż nie jest on nieuciążliwy.

Od 2010 roku kultura balu wiedeńskiego jest częścią niematerialnego dziedzictwa kulturowego Austrii. Geneza sięga monarchii , gdzie w procesie tym należało przestrzegać pewnej etykiety. Oprócz określonych zasad ubioru, dotyczy to również wernisażu, daru pań i przerywnika o północy, a także finału balu. Ta tradycja przetrwała nie tylko w Austrii, ale miała też znaczący wpływ na styl innych balów w Europie.

Specjalne bale w Wiedniu to między innymi Zuckerbäckerball, Philharmonikerball czy Kaffeesiederball. Kulminacją sezonu balowego jest Bal w Operze Wiedeńskiej, który tradycyjnie odbywa się w ostatni czwartek przed Środą Popielcową. Wraz z Balem w Operze kończy się sezon balowy w Wiedniu, aż w przyszłym roku znów będzie „Alles Walzer”.

Po nagłej śmierci ojca na szkarlatynę w 1849 roku w wieku zaledwie 45 lat, syn mógł przejąć orkiestrę ojca. Dopiero w 1852 roku powierzono Johann Strauss Sohn wykonywanie muzyki na dworze cesarskim. Później nastąpił tytuł k.k.Hofballmusik-Direktor.

Operetka „Fledermaus” i „Baron cygański” stworzyły dalszy szum. Został obsypany zaproszeniami i zaszczytami jako Król Walca. W ciągu dnia komponował niezliczone walce i operetki, a wieczorem grał do późnej nocy. Światową sławę przyniósł mu Walc Dunajski, który jest uważany za tajny hymn Austrii.

Ogromna ilość pracy Straussa odbiła się na jego zdrowiu: załamania fizyczne wymusiły serię pobytów w sanatoriach w latach 1853-55. Inspirował się w Badgastein, a następnie spędził kilka sezonów jako gość w Pawłosiowie pod Petersburgiem, gdzie udało mu się również pozyskać rodzinę rosyjskiego cara. To właśnie występy w Pawłowsku pozwoliły synowi Straussa wyjść wreszcie z cienia ojca w Wiedniu.

W 1862 roku ożenił się z Henriette, zwaną Jetty, starszą o siedem lat byłą śpiewaczką, która została też jego menedżerem. Po jej śmierci w 1878 roku ożenił się z młodszą o 25 lat aktorką i śpiewaczką Ernestine Dittrich, zwaną Lili. Wkrótce jednak rozwiedli się z powodu innego mężczyzny. Pocieszał się Adele Strauss, 31 lat młodszą od siebie. Aby móc ją poślubić, przeszedł z katolicyzmu na protestantyzm, a nawet opuścił państwo austriackie i został obywatelem Saxe-Coburg i Gotha.

W 1872 roku wyruszył w swoje najdłuższe tournée koncertowe, które zaprowadziło go za Atlantyk na „World Peace Festival” w Bostonie i dalej do Nowego Jorku . Szybko jednak doznał tęsknoty za domem i cieszył się, że znów będzie mógł dawać gościnne występy w Wiedniu.

Zmarł na zapalenie płuc 3 czerwca 1899 roku w wieku 74 lat. Był trzykrotnie żonaty, nie pozostawił dzieci.

Jego pomnik w Stadtparku jest jednym z najczęściej fotografowanych w Wiedniu, a na Cmentarzu Centralnym możemy odwiedzić jego grób honorowy. Ponadto można zwiedzić jego dawny dom przy Praterstraße, gdzie skomponował słynny Walc Dunajski. Ponadto w 9 dzielnicy znajduje się ciekawe muzeum o dynastii Straussów.

Do następnego podświetlenia