W polu szczytowym nad głównym wejściem do budynku parlamentu wiedeńczycy widzieli w centrum swojego cesarza „w koszuli nocnej”. To zarysowało jego wizerunek. 38-tonowa płaskorzeźba wykonana z marmuru z Lasy przedstawiała cesarza Franciszka Józefa I jako rzymskiego cesarza, ubranego w togę, nadającego ziemiom koronnym swoją konstytucję. Ziemie koronne jako alegoryczne postacie kobiece są rozpoznawalne dzięki swoim herbom. Przedstawienie monarchy jako cesarza rzymskiego wskazuje na autoprezentację cesarza jako absolutystycznego władcy kierującego losami monarchii austro-węgierskiej. Nawet jeśli gest Franciszka Józefa ma na celu zaproszenie ziem koronnych do rządzenia z nim, nie pozostawia wątpliwości, że nadanie konstytucji jest postrzegane jako jednostronny akt łaski ze strony cesarza, który zachowuje centralne prawa we własnych rękach, pomimo wybranego teraz parlamentu. Cesarz Franciszek Józef I aż do śmierci odrzucał ideę parlamentaryzmu z najgłębszego przekonania . Z wielką pewnością siebie i wiarą w boskie zadanie swojego domu przez ponad 600 lat, cesarz Franciszek Józef I zobowiązał się do absolutystycznego, scentralizowanego systemu . Odstępował od tego tylko pod wpływem ekstremalnej presji. W wieku 18 lat wydał„narzuconą konstytucję marcową” bez udziału parlamentu z Ołomuńca, gdzie dom rządzący schronił się przed rewolucją 1848 roku. Jednocześnie kazał rozstrzelać na Węgrzech całą elitę krytyczną kraju. Formalnie cofnął już koncesje patentem noworocznym z 1851 roku. Wyzwolenie chłopów, jednolity system celny, ujednolicone obywatelstwo, rozdział sądownictwa od administracji, sądy przysięgłych i autonomia gmin pozostały jako dziedzictwo rewolucji. „Patent lutowy” z 1861 roku jest uważany za akt urodzenia austriackiego parlamentaryzmu . W konstytucji lutowej ustawodawstwo było podzielone między cesarza i dwie izby Rady Cesarskiej. Izbę Reprezentantów Rady Cesarskiej mieli tworzyć deputowani delegowani przez sejmy prowincjonalne. Rada Cesarska, licząca 100 członków, pełniła funkcję doradczą w sprawach polityki finansowej i gospodarczej. Układ ten został jednak odrzucony przez Węgry i częściowo przez Galicję jako wciąż zbyt centralistyczny. Węgierscy politycy bojkotowali je gdzie tylko się dało. Manifest ten został też częściowo odwołany ponownie w 1865 roku przez patent zawieszający. Dopiero z powodu przegranej wojny prusko-austriackiej w 1866 r. i wysokich długów wojennych cesarz Franciszek Józef I podpisał w 1867 r. pięć podstawowych ustaw państwowych, które nazywane są również zbiorczo„konstytucją grudniową” . Ten ogólny katalog praw podstawowych obowiązuje w Austrii do dziś i określa podstawowe wolności, takie jak równość wobec prawa, wolność wiary i sumienia, ale także wolność nauki i nauczania. Węgrzy narzucili podwójną monarchię Austro-Węgier. Zgodził się na powszechne prawo wyborcze – tylko dla mężczyzn – dopiero po kilku dużych demonstracjach na Ringstrasse w 1905 roku, podczas gdy w Rosji wybuchła rewolucja, która wstrząsnęła imperium carskim. Obrady w Izbie Reprezentantów, które charakteryzowały się walkami i konfliktami narodowymi, nie były zorientowane na rozwiązania. W 1907 r. Wiedeń miał największy parlament w całej Europie z 526 deputowanymi i 30 partiami. Deputowani mogli mówić po niemiecku, czesku, polsku, ukraińsku, chorwacku, serbsku, słoweńsku, włosku, rumuńsku i rosyjsku. Nie było żadnych tłumaczy. Sesje były blokowane przez wiele godzin. Chociaż darmowy spektakl babiloński był atrakcją dla turystów i wiedeńczyków, którzy mogli ogrzać się w ogrzewanej galerii dla zwiedzających w zimnych porach roku, był on nie tylko szkodliwy dla młodego parlamentaryzmu, ale także dla spójności monarchii. Franciszek Józef I nigdy nie uczestniczył w sesji Izby i wszedł do budynku tylko dwa razy: w 1879 r. na Gleichenfeier i w 1884 r. po jego ukończeniu. Nie mógł wyraźniej pokazać swojej niechęci do rozwoju konstytucyjnego. „Jestem ostatnim monarchą starej szkoły. Moim obowiązkiem jest chronić mój lud przed jego politykami!” – powiedział Franciszek Józef I do byłego prezydenta USA Theodore’a Roosevelta w 1910 roku. Wskazówka dotycząca podróży w czasie: Pomnik cesarza Franciszka Józefa I znajduje się w Burggarten w pobliżu pomnika Mozarta. Więcej informacji o nim i jego życiu można oczywiście znaleźć w Muzeum Sisi i Pałacu Schönbrunn.
Źródło obrazu:
https://commons.wikimedia.org/wiki/File:Wien-Parlament,Giebel_mit_Fahne.jpg?uselang=de
