Lot Fiakera

Na koniec usiądź w przytulnym powozie i wróć do teraźniejszości dzięki fantastycznej przejażdżce Fiaker Ride.

Poznaj Wiedeń z lotu ptaka i podziwiaj fantastyczne widoki na Hofburg, katedrę św. Szczepana, pałac Schönbrunn i wiedeński Prater. Ciesz się nowym Fiakerride z efektami laserowymi i mapowaniem 3D. Przeżyj fajerwerki na końcu swojej podróży w czasie dzięki Time Travel. Fantastyczne widoki na Wiedeń są wyjątkowe i potwierdzają, że Wiedeń jest jednym z najbardziej przyjaznych do życia miast na świecie.

Kup bilet już teraz

W Wiedniu możemy spojrzeć wstecz na około 300 lat historii dorożek. Tym, czym dla Wenecji są gondole, tym dla Wiednia są powozy konne. Powóz hackney składa się z trzech części: Koni, powozu i woźnicy.

Termin „Fiaker” pierwotnie pochodzi z języka francuskiego, ponieważ pierwszy postój dla wynajętych powozów znajdował się przy Rue de Saint Fiacre w Paryżu. Po raz pierwszy zostały one użyte przez kupca już w 1662 roku. Zostały one jednak nazwane na cześć irlandzkiego mnicha Fiacriusa, którego obraz znajdował się na zewnętrznej ścianie lokalnej gospody. Święty Fiakriusz otrzymał niebiański patronat nad tym nowym zawodem.

Pierwsza licencja na przewóz osób została wydana w Wiedniu około 30 lat później. W XIX w. w Wiedniu było już około 1000 dorożek. Od czasów I wojny światowej powozy konne w Wiedniu były wynajmowane głównie na wycieczki po mieście, wizyty w Praterze (popularne podczas bierzmowania) i specjalne okazje (np. śluby).

Obecnie w Wiedniu działa około 40 firm dorożkarskich z 200 dorożkami. Wiele z tych wagonów ma obecnie ponad 100 lat.

Wśród około 40 wiedeńskich specjałów kawowych jest nawet kawa Fiaker. Jest to napój składający się w połowie z czarnej kawy i w połowie z bitej śmietany, aromatyzowany rumem.

Fiakergulasch to popularna wiedeńska potrawa. Powóz konny jest i był śpiewany w wielu wiedeńskich piosenkach.

Kup bilety już teraz

Fiaker i Vienna dzisiaj

Możemy spojrzeć wstecz na około 300 lat historii dorożek w Wiedniu. Tym, czym dla Wenecji są gondole, tym dla Wiednia są powozy konne. Powóz hackney składa się z trzech części: Koni, powozu i woźnicy.

Termin „Fiaker” pierwotnie pochodzi z języka francuskiego, ponieważ pierwszy postój dla wynajętych powozów znajdował się przy Rue de Saint Fiacre w Paryżu. Po raz pierwszy zostały one użyte przez kupca już w 1662 roku. Zostały one jednak nazwane na cześć irlandzkiego mnicha Fiacriusa, którego obraz znajdował się na zewnętrznej ścianie lokalnej gospody. Święty Fiakriusz otrzymał niebiański patronat nad tym nowym zawodem.

Pierwsze kobiety woźnice zostały wprowadzone w 1984 r. Ceny wycieczek są ustalane przez miasto Wiedeń, a tradycyjny strój jest również regulowany przez prawo. Od 1998 r. w Wiedniu wymagany jest egzamin na prawo jazdy, aby móc pracować jako kierowca dorożki. Obecnie w Wiedniu działa około 40 firm dorożkarskich z 200 dorożkami. Wiele z tych wagonów ma obecnie ponad 100 lat. Wśród około 40 wiedeńskich specjałów kawowych jest nawet kawa Fiaker. Jest to napój składający się w połowie z czarnej kawy i w połowie z bitej śmietany, aromatyzowany rumem.Fiakergulasch to popularna wiedeńska potrawa. Powóz konny jest i był śpiewany w wielu wiedeńskich piosenkach.

Traktat państwowy

Austriacki Traktat Państwowy został podpisany w Sali Marmurowej Pałacu Belwederskiego 15 maja 1955 r. po 10 latach okupacji (1945-55). Chodziło o przywrócenie wolnej, niezależnej i demokratycznej Austrii. Neutralność była ważnym kryterium negocjacyjnym. Zaangażowanymi politykami byli Leopold Figl i Julius Raab . Leopold Figl, ówczesny minister spraw zagranicznych , był jednym z sygnatariuszy traktatu państwowego, wraz z odpowiednimi ministrami spraw zagranicznych i wysokimi komisarzami czterech mocarstw okupacyjnych. Figl jest znany ze swoich słynnych słów: „Austria jest wolna”.

Sygnatariuszami byli ministrowie spraw zagranicznych i wysocy komisarze zwycięskich mocarstw: Mołotow i Iljiczow ze Związku Radzieckiego, Macmillan i Wallinger z Wielkiej Brytanii, Dulles i Thompson z USA oraz Pinay i Lalouette z Francji. Leopold Figl podpisany zielonym atramentem .

Warto zauważyć, że oryginał traktatu państwowego jest przechowywany w Moskwie , a nie w Wiedniu. Dokument zawiera prawie 300 stron z tłumaczeniami na język rosyjski, angielski, francuski i niemiecki. Jest on przechowywany w archiwach rosyjskiego Ministerstwa Spraw Zagranicznych w Moskwie. Od czasu do czasu dokument przyjeżdża do Austrii na wystawy.

Stolica Austrii

Wiedeń, liczący niespełna 1,9 miliona mieszkańców, jest stolicą Austrii, a także jednym z dziewięciu austriackich krajów związkowych.

W 1900 roku Wiedeń miał już ponad 2 miliony mieszkańców, co czyniło go piątym co do wielkości miastem na świecie. W tym czasie Wiedeń był stolicą cesarstwa i był uważany za kulturalne i polityczne centrum Europy.

Pod względem architektonicznym Wiedeń do dziś charakteryzuje się przede wszystkim budynkami wokół wiedeńskiej Ringstrasse z okresu Gründerzeit, ale także barokiem i secesją. Hofburg był rezydencją cesarską przez ponad 640 lat i jest jednym z największych kompleksów budynków na świecie.

Obecnie Hofburg jest siedzibą prezydenta federalnego i kanclerza federalnego. Znajduje się tu około 15 muzeów, a nowoczesne centrum konferencyjne przyciąga wielu gości z zagranicy. Miało to już miejsce na Kongresie Wiedeńskim w 1814/15 r., gdzie Wiedeń odegrał ważną rolę w międzynarodowej dyplomacji, która przetrwała do dziś.

Historyczne centrum Wiednia i pałac Schönbrunn zostały wpisane na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO. Wiedeń kojarzony jest z muzyką klasyczną. Wiedeńska Opera Państwowa jest jedną z najważniejszych i najpiękniejszych scen operowych na świecie.

Wiedeń jest zielonym miastem, ponieważ prawie 50% jego powierzchni to strefy zielone. Prater, zielone płuca Wiednia, również odgrywa w tym dużą rolę. To tutaj, obok katedry św. Szczepana, znajduje się diabelski młyn, jeden z symboli Wiednia. Wiedeń jest uważany za miasto o bardzo wysokim standardzie życia i w ostatnich latach konsekwentnie plasuje się w rankingu miast o najlepszej jakości życia na świecie.

Po tym, jak jego ojciec zmarł nagle na szkarlatynę w 1849 roku w wieku zaledwie 45 lat, jego syn był w stanie przejąć orkiestrę ojca. Dopiero w 1852 roku Johann Strauss Sohn otrzymał zlecenie wykonania muzyki na dworze cesarskim. Później otrzymał tytuł k.k. Hofballmusik-Direktor.

Operetka „Fledermaus” i „Baron cygański ” wywołały dalszy szum. Jako Król Walca został obsypany zaproszeniami i zaszczytami. W ciągu dnia komponował niezliczone walce i operetki, a wieczorami grywał do późnych godzin nocnych. Światową sławę przyniósł mu Walc Dunajski, uważany za sekretny hymn Austrii.

Ogromne obciążenie pracą Straussa zebrało swoje żniwo: załamania fizyczne wymagały serii wizyt w spa w latach 1853-55. Zainspirował się w Badgastein, a następnie spędził kilka sezonów w Pavlosk niedaleko Petersburga, gdzie udało mu się również pozyskać rosyjską rodzinę carską. To właśnie występy w Pawłowsku pozwoliły w końcu synowi Straussa wyjść z cienia ojca w Wiedniu.

W 1862 roku poślubił byłą piosenkarkę Henriette, zwaną Jetty, która była o siedem lat starsza od niego i która również została jego menadżerem. Po jej śmierci w 1878 roku ożenił się z młodszą o 25 lat aktorką i piosenkarką Ernestine Dittrich, znaną jako Lili. Wkrótce jednak rozwiedli się z powodu innego mężczyzny. Pocieszał się Adele Strauss, młodszą od niego o 31 lat. Aby móc się z nią ożenić, przeszedł z katolicyzmu na protestantyzm, a nawet opuścił państwo austriackie i został obywatelem Saksonii i Gothy.

W 1872 roku wyruszył w swoją najdłuższą trasę koncertową, która zabrała go przez Atlantyk na „World Peace Festival” w Bostonie i dalej do Nowego Jorku . Wkrótce jednak zatęsknił za domem i cieszył się, że znów będzie mógł występować w Wiedniu.

Zmarł 3 czerwca 1899 r. w wieku 74 lat w wyniku zapalenia płuc. Był trzykrotnie żonaty i nie pozostawił potomstwa.

Jego pomnik w Stadtpark jest jednym z najczęściej fotografowanych w Wiedniu, a na Cmentarzu Centralnym możemy odwiedzić jego grób honorowy. Można również odwiedzić jego dawny dom przy Praterstrasse, gdzie skomponował słynny Walc Dunajski . W 9. dzielnicy znajduje się również interesujące muzeum poświęcone dynastii Straussów.